Πέμπτη 20 Δεκεμβρίου 2012

ΧΡΙΣΤΟΥΓΕΝΝΙΑΤΙΚΗ ΓΙΟΡΤΗ - τριήμερο αγάπης και προσφοράς

Η κοινωνική προσφορά έχει παιδαγωγική αξία, καθώς τα παιδιά εσωτερικεύουν κανόνες της κοινωνικής ζωής και μαθαίνουν να αναπτύσσουν αισθήματα αλληλεγγύης. Στόχος όλων μας είναι να μάθουμε στα παιδιά να εκφράζουν την αγάπη στον συνάνθρωπό τους, να νιώθουν την ανάγκη να χαρίζουν πράγματα που τους ανήκουν, τον κόπο τους το χρόνο τους, να μοιράζονται και να νοιάζονται...Πιστεύοντας ότι είναι πολύ σημαντικό να ευαισθητοποιούνται τα παιδιά από την προσχολική τους ηλικία και να μαθαίνουν μέσα από το παράδειγμα των μεγάλων την έννοια της προσφοράς, οργανώσαμε και ολοκληρώσαμε με επιτυχία την συνεργατική εκδήλωση- γιορτή, δίνοντας την ευκαιρία στους γονείς φίλους και στα νήπια να αντιληφθούν πως όλοι έχουμε κάτι να προσφέρουμε στην κοινότητα που ζούμε ενώ συγχρόνως κερδίζουμε όλοι από τη διαδικασία της προσφοράς.

Πέμπτη 6 Δεκεμβρίου 2012

Τις μέρες αυτές οι ψυχές μας γλυκαίνουν, ζεσταίνονται, μετράνε αντίστροφα ως το ξημέρωμα των Χριστουγέννων.
Καρτερούμε τον ερχομό του μικρού Χριστού …που πάντα γεννάται… και μαζί του γεννάται και η ελπίδα για «επί γης ειρήνη και εν ανθρώποις ευδοκία».
Τούτες τις μέρες τις καρτερικές που οι καρδιές μας γαληνεύουν, γυρίζουμε πίσω, γινόμαστε παιδιά και λέμε ιστορίες αληθινές και πιστευτές.
...η ιστορία και το έθιμο του Αγίου Νικολάου, πρόδρομο του Αη Βασίλη που φέρνει σοκολάτες και γλυκίσματα στα καλά παιδιά και βέργες στα "ανήσυχα" παιδάκια...ευτυχώς τα παιδιά στο Νηπιαγωγείο μας είναι ...όλα καλά 

Παρασκευή 30 Νοεμβρίου 2012

«μήδεν άλλο φυτεύσεις πρότερο δένδρον αμπέλω»
Τη συμβουλή αυτή του αρχαίου ποιητή Αλκαίου φαίνεται να ακολούθησαν οι πρόγονοι μας Τυρναβίτες και μέχρι τις μέρες μας το αμπέλι αποτελεί τη ραχοκοκαλιά της οικονομίας του τόπου μας.
Άλλωστε και η φράση που έφτασε ως τις μέρες μας «όλα αμπέλια» (δηλαδή όλες οι εκτάσεις να φυτευτούν αμπέλια) και αποτελεί προτροπή- ευχή-  πρόποση, αντανακλά το μέγεθος της τιμής που δίνουν οι ντόπιοι στο αμπέλι.
Τα προϊόντα του δε, σταφύλια, μούστος, κρασί και τσίπουρο, εκτός από πυλώνες της οικονομικής μας ζωής, είναι για την περιοχή του Τυρνάβου και «μνημεία» πολιτισμού αφού φέρουν μέσα τους την τέχνη και τον ιδρώτα των ανθρώπων όχι μόνο των σύγχρονων αλλά και των προηγούμενων γενεών.
Αυτοί ήταν οι λόγοι που επιλέξαμε να δουλέψουμε στο νηπιαγωγείο μας το σχέδιο εργασίας με θέμα: «Αμπέλι – σταφύλι – κρασί». Κύριος στόχος μας,  να γνωρίσουν τα παιδιά μέσα από τη βιωματική μάθηση το κύριο προϊόν, τις παραγωγικές διαδικασίες του τόπου τους, καθώς επίσης και να κατανοήσουν τη  βαθιά και μακραίωνη σχέση των Τυρναβιτών με το αμπέλι και το κρασί.

Πέμπτη 22 Νοεμβρίου 2012

Σάββατο 17 Νοεμβρίου 2012

Τα οφέλη της άθλησης κατά την παιδική ηλικία είναι πολυάριθμα. Οι αρχαίοι υποστήριζαν ότι η άθληση προάγει τη σωματική και τη ψυχική υγεία, άποψη με την οποία συμφωνούν και οι σύγχρονοι ιατροί και ψυχολόγοι.

Η άθληση συμβάλλει στην καλύτερη ποιότητα ζωής, ενισχύει το ανοσοποιητικό σύστημα, προλαμβάνει την παχυσαρκία, τα καρδιοαγγειακά νοσήματα, καταπολεμά το άγχος και την κατάθλιψη στην ενήλικη ζωή. Επίσης επιδρά θετικά στην προσωπικότητα του παιδιού, αφού του διδάσκει την αυτοπειθαρχία, την ομαδικότητα, το θεμιτό ανταγωνισμό και αλτρουισμό, του ενισχύει το αίσθημα της άμιλλας και της συνεργασίας. Βοηθά το παιδί να αντιμετωπίζει με τον ίδιο τρόπο την ήττα και τη νίκη, να αναγνωρίσει το προσωπικό του λάθος να δημιουργήσει θετική εικόνα εαυτού.
Στην τάξη μας όμως άθληση σημαίνει και κάτι άλλο...εκτονώνουμε όλη την ενεργητικότητά μας μέσω της κίνησης, της διασκέδασης και της χαράς. Βέβαια και η παρουσία της κυρίας Στέλλας(γυμνάστριας) αλλά και η δυνατή μουσική ενισχύουν το έργο...σημασία έχει πως τα παιδιά μας περνάν υπέροχα.
Αλλά και η άθληση στην αυλή μας - όταν το επιτρέπει ο καιρός δίνει στα παιδιά μας μεγαλύτερο πεδίο ελεύθερης κίνησης και έκφρασης...από τις αγαπημένες μας δραστηριότητες.





 

Παρασκευή 9 Νοεμβρίου 2012

Με αφορμή την επέτειο της 28ης Οκτωβρίου, μιλήσαμε για την ειρήνη, αλλά και τις ασχήμιες του πολέμου.




 Φτιάξαμε και τα ελληνολούλουδα μας και τα φυτέψαμε στις γειτονιές του κόσμου....

Τρίτη 16 Οκτωβρίου 2012

μιλάω όμορφα

Οι κακές λέξεις είναι μία μορφή λεκτικής βίας και για πολλούς ανθρώπους χρησιμοποιούνται προκειμένου να βγάλουν από μέσα τους εχθρικά συναισθήματα που δεν μπορούν να τα εκφράσουν με άλλους τρόπους.
Τα παιδιά δεν έχουν την ίδια ανάγκη με τους ενήλικες να χρησιμοποιήσουν άσχημη γλώσσα, γιατί έχουν στη διάθεσή τους πολύ μεγαλύτερη ελευθερία έκφρασης και περισσότερους εναλλακτικούς τρόπους εκτόνωσης. Όταν όμως ακούν τους μεγάλους να χρησιμοποιούν 'κακές' λέξεις, νιώθουν την ανάγκη να τους αντιγράψουν. Γιατί έτσι νιώθουν κι αυτοί 'μεγάλοι'. Γιατί έτσι θα τραβήξουν την προσοχή τους. Γιατί έτσι θα εντυπωσιάσουν τους συμμαθητές και φίλους τους. Αρπάζουν λοιπόν κάποιες λέξεις και εκφράσεις από τους μεγάλους και από άλλα παιδιά, και τις επαναλαμβάνουν, συνήθως τις πιο ακατάλληλες στιγμές.
Το φαινόμενο αυτό είναι σύνηθες και στην τάξη του Νηπιαγωγείου. Τι κάνουμε λοιπόν σ’ αυτή την περίπτωση;
Εμείς διαχειριστήκαμε το πρόβλημα ως εξής: τραγουδήσαμε και μάθαμε το τραγουδάκι με τα λογάκια τα γλυκά, είπαμε πολλές - πολλές  καλές και όμορφες λεξούλες στους φίλους μας, μαζέψαμε τις κακές λέξεις (οι οποίες έπρεπε να ακουστούν για ακόμη μια φορά) και τις πετάξαμε στα σκουπίδια και τέλος χωριστήκαμε σε ομάδες και ζωγραφίσαμε τις υπέροχες λέξεις που είπαμε στους φίλους μας.

Παρασκευή 5 Οκτωβρίου 2012

1 Οκτωβρίου Παγκόσμια Ημέρα τρίτης ηλικίας

οι καρτούλες που δημιούργησαν τα παιδιά μας, για να τις δώσουν ως ένα δώρο "αντίδωρο", στις γιαγιάδες τους και στους παππούδες τους που τόσο αγαπούν...

1 Οκτωβρίου Παγκόσμια Ημέρα τρίτης ηλικίας

Μια γέφυρα επικοινωνίας μεταξύ δύο διαφορετικών ηλικιών "στήθηκε" στο Νηπιαγωγείο μας με αφορμή την Παγκόσμια Ημέρα ηλικιωμένων. Η γιαγιά Μερόπη επισκέφτηκε το σχολείο μας και αφηγήθηκε στα παιδιά μας παραδοσιακά παραμύθια. Τα νήπια μας της χάρισαν πολλά πολλά χαμόγελα και όμορφες ζωγραφιές.

Πέμπτη 13 Σεπτεμβρίου 2012

...λέμε αντίο στους καλοκαιρινούς μας φίλους

δημιουργήσαμε στο χώρο υποδοχής του νηπιαγωγείου μας μια γωνιά όπου συγκεντρώσαμε όλους τους φίλους του καλοκαιριού, κυρίως αυτούς που συναντήσαμε στις παραλίες....κοχύλια, αστερίες, βότσαλα αλλά και καπέλα, μαγιώ και μπρατσάκια...

σιγά, σιγά τους χαιρετάμε αλλά δίνουμε την υπόσχεση ότι θα συναντηθούμε ξανά του χρόνου.

και τι πιο όμορφο απ' το να "αποτυπώσουμε" μια καλοκαιρινή μας ανάμνηση σε  ζωγραφιά που θα κάνουμε πάνω στις σαγιονάρες μας. Στη συνέχεια θα τις κρεμάσουμε στην όμορφη αυτή γωνιά μας...

Τρίτη 11 Σεπτεμβρίου 2012

Αγιασμός στο νηπιαγωγείο μας

Καλή σχολική χρονιά…καλό ξεκίνημα σ’ όλους τους μαθητές μας. Και αν οι καιροί είναι χαλεποί και δύσκολοι, αυτό δεν είναι δικαιολογία για να μειώσουμε το έργο μας και να αρχίσουμε τις εκπτώσεις στις ανάγκες των παιδιών μας.
Η φαντασία, η αγάπη μας για τα παιδιά, η ανάγκη για δημιουργικότητα γίνονται τα κίνητρά μας μέσα στο υπάρχον εκπαιδευτικό σύστημα. Η αληθινή παιδεία κατεξοχήν εδράζεται στην καρδιά μας!
Αναφέρεται και στο συναίσθημα, εκτός από το μυαλό.
Και εκφράζεται με πολυποίκιλους τρόπους,
τόσους όσοι και οι μικροί μαθητές που έχουμε δίπλα μας… ας τους μεταδώσουμε τη χαρά της γνώσης για να καταφέρουν να ανακαλύψουν και να «καταλάβουν» τον κόσμο μας.

Δραστηριότητες και παιχνίδια γνωριμίας

1. Καθισμένα τα παιδιά στον κύκλο ένα – ένα λένε το όνομά του κάνοντας μία κίνηση . Όλα μαζί επαναλαμβάνουν τη κίνηση με το τραγουδάκι: Γεια σου Γιάννη, γεια σου Γιάννη, γεια σου!

2. Στο κύκλο συστήνονται και λένε τι αγαπούν να τρώνε: Είμαι η Ελένη και με αρέσουν οι σοκολάτες. Επαναλαμβάνουν όλοι μαζί.

3. Σκορπίζονται όλα τα παιδιά στο χώρο με μουσική. Χορεύουν αυτοσχεδιάζοντας και με το σταμάτημα της μουσικής πρέπει:
α) να βρουν ένα φίλο,
β) να τον χαιρετίσουν με το χέρι
γ) να τον χαϊδέψουν στο μάγουλο
δ) να του χαμογελάσουν
ε) να τον κοιτάξουν στα μάτια, να τα κλείσουν, να τα ανοίξουν και να τον ξανακοιτάξουν
χαμογελώντας
στ) να ακουμπήσουν τις πλάτες, τις μύτες, τα πόδια, τα γόνατα, τα αυτιά κλπ. (με διαφορετικούς φίλους κάθε φορά).

4. Σκορπίζουμε χαρτιά Α4 όσο και ο αριθμός των παιδιών στο πάτωμα και τα παιδιά κινούνται ανάμεσα στα χαρτιά με μουσική. Στο σταμάτημα πατούν με το ένα πόδι σε κάποιο χαρτί. Αφαιρούμε ένα χαρτί και συνεχίζουμε το παιχνίδι μέχρι να μείνει μόνο ένα χαρτί, όλα τα παιδιά πρέπει να αγγίξουν με το πόδι τους το χαρτί (μέχρι και 16). Ζητούμε να σηκώσουν ψηλά τα χέρια να τα κατεβάσουν αργά και να γίνουν όλα μαζί μια αγκαλιά. Να κλείσουν τα μάτια και αγκαλιασμένα να ακολουθήσουν τη φωνή της νηπιαγωγού που τα καλεί ή τον ήχο του ταμπουρίνου.

5. Ζητάμε να μας φέρουν ένα αντικείμενο που τους άρεσε μέσα στην τάξη. Το δείχνουν στους φίλους τους (μαζεμένα στην παρεούλα) και τα μαζεύουμε όλα μαζί στο κέντρο. Το σηκώνουμε ένα – ένα και τα παιδιά λένε: «Το αρκουδάκι το έφερε η Λένα», «Το αυτοκινητάκι το έφερε ο Γιάννης».

6. Δυο-δυο παιδιά παίζουν το καθρέπτη. Τέσσερα – τέσσερα παιδιά χωρίς να μπερδέψουν τα μέλη τους παίζουν το καθρέπτη.

7. Παίζουν τα παιδιά το σπασμένο τηλέφωνο ανά 5 (μικρές ομάδες), μεταδίδοντας μια γκριμάτσα (συγκεκριμένη «μάσκα προσώπου» ή το γνωστό λεκτικό σπασμένο τηλέφωνο).

8. Καθισμένα όλα κατάχαμα με ανοιχτά πόδια σε ένα μεγάλο κύκλο. Ένα παιδί φυσάει δυνατά ένα μπαλόνι λέγοντας μπαλόνι, μπαλονάκι, στον Κώστα να κυλήσεις. Ο Κώστας χωρίς να το πιάσει το φυσάει λέγοντας μπαλόνι, μπαλονάκι, στην Καίτη να κυλήσεις και συνεχίζεται με όλα τα παιδιά.

9. Στη μέση ένα μεγάλο χαρτί, το πρώτο παιδί κρατάει μια χονδρή κηρομπογιά, τη δίνει δίπλα του και το άλλο δίπλα του λέγοντας «πάρε από μένα τη μπογιά αυτή δώσ’ τη δίπλα σου και τράβα μια γραμμή» αυτό που έχει στα χέρια του την μπογιά στη λέξη γραμμή τραβάει μια γραμμή στο χαρτί.

10. Η νηπιαγωγός λέει ότι είναι η ατμομηχανή του τρένου. Ξεκινάει με «τσάφ-τσουφ», τα παιδιά βαγόνια είναι σκορπισμένα στην αίθουσα ή στην αυλή. Στέκεται μπροστά στο πρώτο «βαγόνι» και λέει: «Με λένε Μαρία» το παιδί απαντά «με λένε Λεωνίδα» Η νηπιαγωγός προτείνει: «Θέλεις να κάνουμε μαζί ένα τρένο;». Το παιδί απαντά «Θέλω» και η νηπιαγωγός λέει «πήγαινε πίσω μου και έλα να βάλουμε μπρος με το όνομά σου». Πηδούν και οι δύο επιτόπου, σηκώνοντας τα χέρια ψηλά και φωνάζουν «Λεωνίδας, τσαφ-τσουφ, Λεωνίδας, τσαφ-τσουφ» με μεταβολή ο Λεωνίδας γίνεται ατμομηχανή και τσαφ- τσουφ ξεκινά και σταματά στο επόμενο βαγόνι. Λέει «με λένε Λεωνίδα» το παιδί απαντά «με λένε Ντίνα» «Θέλεις να έρθεις στο τρένο μας», «Θέλω», «Πήγαινε πίσω μου…» κλπ. Κάθε φορά το νέο παιδί-βαγόνι γίνεται ατμομηχανή.

11. Ένα μεγάλο πανί και μέσα ένα μπαλόνι. Το χορεύουμε με μουσική προσέχουμε να μην πέσει.

12. Με πιασμένα χέρια μπερδευόμαστε όσο πιο πολύ μπορούμε. Αργό ξεμπέρδεμα. Το ίδιο μπορεί να γίνει και με κορδέλες που κρατάμε σε μικρές ομάδες ή με λάστιχο. Δε τ’ αφήνουμε στο ξεμπέρδεμα. Συνοδεύεται η άσκηση με αργή μουσική και ο ρυθμός μπέρδεμα-ξεμπέρδεμα ακολουθεί τη μουσική.

13. Ένα παιδί με κλειστά μάτια προσπαθεί να περάσει ανάμεσα από παιδιά εμπόδια που δεν μετακινούνται. Με οδηγίες της νηπιαγωγού ή με αργή μουσική

14. Συνεργασία τριών παιδιών που φτιάχνουν με το σώμα τους ένα ζώο, ένα φυτό ή ένα οποιοδήποτε πράγμα αποφασίσουν να αναπαραστήσουν να το περιγράψουν ή να το μαντέψουν οι υπόλοιποι καθώς το παρουσιάζουν

15. Φτιάχνουμε έναν κύβο π.χ. από χαρτόνι και ζωγραφίζουμε σε κάθε πλευρά του ένα μέλος του σώματος, πχ. πόδια , χέρια, κεφάλι, κλπ. Στο κέντρο ένα παιδί ρίχνει τον κύβο και δείχνει το ανάλογο μέλος του σώματός του. Όλοι πηγαίνουν και αγγίζουν (χαϊδεύουν) το παιδί στο μέλος που έδειξε. Δεν είναι απαραίτητο για την αρχή της χρονιάς να ονομάζουμε τα μέλη.

16. Το κάθε παιδί έχει μπροστά του ένα χαρτί και μια κηρομπογιά. Βάφει στο χαρτί όσο κρατάει η μουσική. Μόλις σταματήσει, δίνει στο επόμενό του, μόνο το χαρτί. Με το ξεκίνημα της μουσικής βάφει στο χαρτί που πήρε από τον προηγούμενό του και το παιχνίδι τελειώνει όταν πάρει ο καθένας το ίδιο χαρτί.

17. Παιχνίδια με μεγάλο πανί. Α) όλοι κουνάμε ένα μεγάλο πανί ή/και μετακινούμαστε με αυτό. Με το χοπ το πετάμε ψηλά και τρέχουμε στη μέση του ώστε όταν πέσει να μας σκεπάσει όλους. Β) ένα παιδί «τα κρύβει». Ένα άλλο παιδί κρύβεται κάπου. Όλα τα υπόλοιπα παιδία αγκαλιασμένα κάτω από το μεγάλο πανί. Η ομάδα ρωτά «ποιος λείπει;» Το παιδί που τα φυλάει μπορεί να σηκώσει το πανί λίγο από τις άκρες για να προσπαθήσει να βρει ποιος λείπει.

18. Τα παιδιά κινούνται ελεύθερα με μουσική. Ανά τρία έχουν χαρτάκι ή κορδελάκι στο χέρι με το ίδιο χρώμα. Μόλις σταματά η μουσική προσπαθούν να κάνουν ένα σύμπλεγμα με αγάλματα. Αλλάζουμε τα χαρτάκια ή τις κορδέλες και αλλάζουν οι ομάδες. Ορισμένα παιδιά μπορεί να είναι «φωτογράφοι» των αγαλμάτων.

19. Τα παιδιά σχηματίζουν τρενάκι και ανάμεσά τους τοποθετείται ένα φουσκωμένο μπαλόνι. Το μπαλόνι σταθεροποιείται με τη πλάτη-μέση του μπροστινού και με την κοιλιά του πίσω παιδιού. Το τρενάκι ξεκινά και τα παιδιά προσπαθούν να μην τους πέσει το μπαλόνι. Πετυχαίνει καλύτερα εάν το τρενάκι έχει 5-6 παιδιά. Σε μεγάλη ομάδα κάνουμε δύο τρενάκια και μπορούν να ταξιδεύουν και ανταγωνιστικά. Ποια ομάδα δεν θα ρίξει τα μπαλόνια τους.

…..μικρές συμβουλές λίγο πριν το πρώτο κουδούνι.

Η είσοδος του παιδιού μας στο σχολείο είναι ένας σημαντικός σταθμός στην πορεία της ανάπτυξης του. Θα μπορούσαμε να πούμε πως είναι η αρχή της κοινωνικοποίησης του, ίσως με όρους σκληρούς για το ίδιο. Το παιδί της πρώτης σχολικής ηλικίας πρέπει να κινηθεί σε ένα διαφορετικό κόσμο απ’ αυτό του σπιτιού του - στο νέο κόσμο του νηπιαγωγείου- να δημιουργήσει φιλίες, να διεκδικήσει πράγματα, να χάσει και να κερδίσει σε παιχνίδια που τους κανόνες δεν τους θέτει η μαμά και ο μπαμπάς, να δημιουργήσει μακριά από το επιδοκιμαστικό βλέμμα των γονιών του, να ισορροπήσει και να σταθεί στα πόδια του, να χτίσει σχέσεις, να βιώσει νέες εμπειρίες.
Αν και στη σημερινή εποχή τα περισσότερα παιδιά περνάνε το στάδιο του παιδικού σταθμού κι επομένως φτάνουν κατά κάποιο τρόπο εξοικειωμένα στο νηπιαγωγείο, ωστόσο υπάρχουν και τα παιδιά που η πρώτη μέρα στο νηπιαγωγείο είναι και η πρώτη μέρα τους στη σχολική ζωή. Τι κάνουμε λοιπόν σ’ αυτήν την περίπτωση;
Μιλάμε στα παιδιά μας με ενθουσιασμό για τις προσωπικές μας εμπειρίες, όταν για πρώτη φορά βρεθήκαμε και εμείς στα θρανία, πόσο υπέροχο ήταν που γνωρίσαμε νέους φίλους, μάθαμε και δημιουργήσαμε νέα πράγματα…Ακόμα ας του πούμε ότι τώρα θα εργάζεται σχεδόν σαν και μας, πηγαίνοντας κάθε μέρα στο σχολείο, ακριβώς όπως εμείς πηγαίνουμε κάθε μέρα στον τόπο της εργασίας μας.
Καλό είναι να  διαθέσουμε λίγο από το χρόνο μας και να συζητήσουμε μαζί του, να δώσουμε απαντήσεις στα ερωτήματά του, να λύσουμε τυχόν απορίες του. Αποδεχόμαστε τους φόβους του, αλλά με μεγάλη προσοχή, μη τυχόν του περάσουμε και τους προσωπικούς μας φόβους. Βρίσκουμε τρόπους και του δημιουργούμε την αίσθηση ότι μεγάλωσε (π.χ. θέτουμε νέους κανόνες στο ημερήσιο του πρόγραμμα, του δίνουμε πρωτοβουλίες σε δουλειές του σπιτιού, κ.λ.π).
Πάμε μαζί για να αγοράσουμε τα απαραίτητα για την φοίτησή του. Το αφήνουμε να διαλέξει σχέδια και  χρώματα, του μιλάμε με ενθουσιασμό για τα υλικά που διάλεξε και πόσα πράγματα θα δημιουργήσει μ’ αυτά στο σχολείο του.
Απόλυτα φυσιολογική και η ανησυχία από πλευράς των γονιών για τη νέα ζωή του παιδιού τους. Εδώ τα πράγματα είναι πιο απλά…Η συζήτηση με τη νηπιαγωγό του παιδιού μας, δίνει τη λύση στο θέμα αυτό. Συζητάμε μαζί της για το τι μας ανησυχεί, τυχόν απορίες που μπορεί να έχουμε, προβληματισμούς σχετικά με το παιδί μας. Αν καμφθούν οι δικές μας αντιστάσεις και καθησυχαστούν οι ανησυχίες μας, θα μπορέσουμε πιο εύκολα να αντιμετωπίσουμε την άρνηση του παιδιού μας για το σχολείο. Και δεν ξεχνάμε ότι είναι καθοριστικό για την προσαρμογή αλλά και για τη φοίτηση του παιδιού μας στο πρώτο του σχολείο να «χτίσουμε», αλλά και να διατηρήσουμε ως το τέλος της σχολικής χρονιάς, μια σχέση εμπιστοσύνης με τη νηπιαγωγό. Η δασκάλα του παιδιού μας, θα είναι ο τροφοδότης πολλών και σημαντικών πληροφοριών για τη ζωή του, σε τομείς που εμείς δεν μπορούμε  να γνωρίζουμε αφού θα στερείται της παρουσίας μας τις ώρες που είναι στο νηπιαγωγείο.
Κι αν παρόλα αυτά την πρώτη μέρα που πάμε το παιδί μας στο σχολείο το ακούσουμε να φωνάζει «Μαμά μη φύγεις!!», πρέπει να το δούμε ως φυσιολογική αντίδραση και μόνο. Και αν κλάψει και θυμώσει, δείχνει απλά το δέσιμο με τον γονιό του. Το κλάμα και ο θυμός είναι για το νήπιο τρόποι εκτόνωσης για να εκφράσει τα συναισθήματά του και να επεξεργαστεί τον αποχωρισμό από τον γονέα.
Δεν χρειάζεται να καθυστερήσουμε την αναχώρησή μας από το χώρο του σχολείου, το χαιρετάμε, του λέμε τον λόγο που πρέπει να φύγουμε και του υποσχόμαστε πως η δασκάλα και οι φίλοι του θα φροντίσουν να περάσει υπέροχα…
Η πρώτη μέρα στο σχολείο είναι πολύ σημαντική εμπειρία για το παιδί μας. Καλό είναι να τη μοιραστούμε μαζί του. Ας βρεθούμε διακριτικά με πολλή υπομονή και πολλή, πολλή αγάπη πλάι του…με τον ίδιο τρόπο που είμαστε και στη ζωή του.
   
Σ’ όλους τους λιλιπούτειους μαθητές:  «καλή σχολική χρονιά».



Σάββατο 31 Μαρτίου 2012

ομορφαίνουμε το σχολείο μας

Με το σύνθημα "ομορφαίνουμε το σχολείο μας'', τα νήπια, σε κοινή δράση με γονείς και εκπαιδευτικούς φύτεψαν λουλούδια στον κήπο του Νηπιαγωγείου. Στοχεύουμε στην ευαισθητοποίηση των νηπίων μας σ' ότι αφορά το πράσινο και το περιβάλλον γενικότερα και ο καλύτερος τρόπος για να το πετύχουμε είναι μέσω της βιωματικής εμπειρίας. Άλλωστε, στα παιδιά επενδύουμε για το αύριο μια και θα είναι οι κύριοι πρωταγωνιστές στην προσπάθεια για να βελτιώσουμε την ποιότητας ζωής μας.

Τρίτη 20 Μαρτίου 2012

πάμε κουκλοθέατρο;

Δοκιμασμένη συνταγή και ίσως μια από τις καλύτερες ευκαιρίες για αγωγή και ψυχαγωγία. Μέσα στο μαγικό κόσμο της φαντασίας και του παραμυθιού το παιδί ταυτίζεται  με την κούκλα και  συμμετέχει στις δραματικές της περιπέτειες ή στις κωμικές καταστάσεις της που συχνά περιπλέκεται από τα ίδια τα παθήματά της. Το παιδί διασκεδάζει αλλά και παραδειγματίζεται. Αυτό είναι το μαγικό στοιχείο του κουκλοθέατρου, ελεύθερη άσκηση της φαντασίας, όμορφα συναισθήματα και πολλά παιδικά χαμόγελα.
Η κούκλα για τα παιδιά των νηπιαγωγείων του Τυρνάβου και του Αργυροπουλίου την Τρίτη το πρωί έγινε ο κόσμος τους όλος. Αυτό φάνηκε και από το γεγονός ότι τα νήπια μετά από την παράσταση της «πριγκίπισσας βατραχίνας» που παρακολούθησαν στην κουκλοσκηνή του Τιριτόμπα, θέλησαν να δουν τις κούκλες από κοντά. Να τις αγγίξουν, να τις περιεργαστούν, να αντιληφθούν που σταματά το ανθρώπινο και που αρχίζει το παραμυθένιο. Να διαπιστώσουν ότι η κούκλα και όχι ο κουκλοπαίκτης είναι ο δικός τους «άνθρωπος» και μ’ αυτήν επικοινωνούν και ταυτίζονται. Κάποιες απαντήσεις τις πήραν λίγο αργότερα, όταν επισκέφτηκαν το υπέροχο μουσείο κούκλας…

Δευτέρα 6 Φεβρουαρίου 2012

O Μικρός Πρίγκιπας (Le Petit Prince) εκδόθηκε για πρώτη φορά το 1943.
Ο Γάλλος πιλότος Antoine Saint-Exupery επηρεασμένος από μια πτήση πάνω από την έρημο Σαχάρα έγραψε ένα από τα πιο δημοφιλή βιβλία όλων των εποχών.
Σε ένα πρώτο επίπεδο ο Μικρός Πρίγκιπας διαβάζεται ως παιδικό παραμύθι, ουσιαστικά όμως είναι ένας στοχασμός πάνω στη ζωή και την ανθρώπινη φύση.
«Ζωγράφισέ μου ένα αρνί», θα πει ο Μικρός Πρίγκιπας στον πιλότο και κάπως έτσι θα ξεκινήσει μια όμορφη εμπειρία για τα παιδιά των νηπιαγωγείων του Τυρνάβου και του Αργυροπουλίου που είχαν την ευκαιρία να παρακολουθήσουν τη θεατρική παράσταση του Μικρού Πρίγκιπα από την παιδική σκηνή «Λαμπιόνι».
Η ιστορία από μόνη της καθηλώνει. Κι αν σε εμάς τους μεγάλους  ανακάλεσε μνήμες και συναισθήματα που δύσκολα μπορούν να ξεχαστούν, το περίεργο είναι ότι το ίδιο συνέβη και με τους μαθητές μας. Ταυτίστηκαν με τον καινούριο φίλο τους που «εξημέρωσε» μια αλεπού, καθάρισε τα μπαομπάπ στον πλανήτη του και λάτρεψε όσο τίποτα άλλο, το ένα και μοναδικό του τριαντάφυλλο.

ΓΙΟΡΤΗ ΑΓΑΠΗΣ

ΓΙΟΡΤΗ ΑΓΑΠΗΣ στο Νηπιαγωγείο μας...με αφορμή τη μέρα του Αγίου Βαλεντίνου https://www.youtube.com/watch?v=Mhg9UlCMBoc και το πρόγευμά μας φ...